Wanneer het denken over statistieken over kindermisbruik, is het belangrijk op te merken dat het hele idee van kindermishandeling is omstreden. Pas onlangs-en alleen in bepaalde landen en culturen-is kindermishandeling gekomen worden gezien als een groot maatschappelijk probleem. Zelfs de meest objectief wetenschappelijk onderzoek is onvolmaakt. Er zijn zelfs conflicten over het misbruik en verwaarlozing te definiëren.
Er zijn geen nationale statistieken over kindermisbruik in Canada, omdat de definities variëren tussen provincies en territoria van het land. Echter, de National Clearinghouse over Family Violence (een website van Health Canada) verspreidt publicaties met informatie over lokale, regionale en /of provinciale /territoriale data.
Wat is kindermishandeling?
Kindermishandeling komt voor wanneer een ouder, voogd of verzorger mishandelt of verwaarloost een kind, wat resulteert in
letsel of
belangrijke emotionele of psychische schade, of
ernstig gevaar voor beschadiging van het kind.
Kindermishandeling houdt het verraad van de positie van een verzorger vertrouwen en gezag over een kind. Het kan vele verschillende vormen aannemen.
Lichamelijke mishandeling is de bewuste toepassing van geweld om het even welk deel van het lichaam van een kind, die resulteert of kan resulteren in een niet-accidenteel letsel. De samenwerking kan slaan van een kind een keer, of kan een patroon incidenten omvatten. Lichamelijke mishandeling omvat ook gedrag, zoals schudden, verstikking, bijten, schoppen, verbranding of vergiftiging van een kind, met een kind onder water, of andere schadelijke of gevaarlijke gebruik van geweld of terughoudendheid. Kind fysiek misbruik is meestal verbonden met lijfstraffen of wordt verward met kind discipline.
Het is duidelijk dat veel gevallen van kindermishandeling, zelfs een aantal ernstige degenen, worden niet gemeld. Particulieren en professionals die werken met kinderen mogen niet aan te melden, omdat ze niet de tekenen en symptomen van kindermishandeling te herkennen. In sommige gevallen kunnen ze de neiging om toe verzetten zich dat het echt gebeurt of dat het ernstig genoeg te melden. Verschillende andere factoren remmen vrijwillig melden:
de aard van de familie problemen in verband met kindermishandeling en verwaarlozing;
het gevoel van geheimhouding en schaamte rond kindermishandeling;
de mogelijke gevolgen van de interventie door de autoriteiten kinderbescherming of de politie, en
groot deel van de slachtoffers zijn jong en relatief afhankelijk is.
Kinderen kunnen willen hun misbruik openbaar te maken zodat het kan worden gestopt, maar ze zijn vaak bang dat niemand zal geloven of hen te helpen. Ze kunnen bang zijn voor wat er zal gebeuren. Beledigende ouders vaak te waarschuwen hun kinderen niet aan iedereen vertellen. Zij kunnen het kind dat het misbruik is de schuld van het kind, en dat iemand te vertellen zal hen alleen maar verder in de problemen te overtuigen.
Het opsporen en melden van kindermishandeling is uw verantwoordelijkheid. Tandartsen en alle tandheelkundige medewerkers zijn gemandateerd verslaggevers. Als zodanig, we zijn blij om de details van P.A.N.D.A. bieden (Voorkom misbruik en verwaarlozing door middel van Dental Awareness), 'inleiding tandarts om het herkennen van kindermishandeling.' A
Vergeet niet, het ergste dat kan worden gedaan om een misbruikt kind is niets.