Lokale anesthetica werk door het blokkeren van zenuwimpulsen. Zenuwimpulsen zijn elektrische signalen die zowel stimulus dragen naar een spier te hebben functie en gevoel, waaronder pijn, van weefsels naar de hersenen. Op een cellulair niveau gebeurt dit door het blokkeren van natriumkanalen in de zenuw membranen. Als natrium wordt geblokkeerd deze wijze kan de zenuw een impuls geen onderzoek en dus geen sensatie kan worden overgedragen. Andere lokale anesthetica verschillen in hun bijwerkingen, doseringen en werkingsduur.
In een tandheelkundig context zijn er twee soorten verdoving injecties. In Canada noemen we zo'n injectie, 'bevriezen', in de VS is het wel een schot. Niet zeker of dat een geografische of politieke onderscheiding. In een lagere verdoving meestal de helft van de onderkaak verdoofd. Het gaat om een blok van het gehele inferieure alveolaire zenuw. Deze zenuwblokkade gevoel in de onderste tanden, onderlip, kin en tong op de helft van de onderkaak wordt geïnjecteerd. De anesthesie de tandarts injecteert in de ruimte achter de laatste molaar bereiken. Een 'landmark' wordt gebruikt om de anesthesie goed injecteren in de plaats waar de zenuw uitgang is de binnenzijde van de kaak. Maar in sommige gevallen kan het blok niet voor als de anatomie kan variëren tussen patiënten. In dat geval zal de tandarts een carpule verdoving plaats in het gebied. Een tak van de 'mandibular' zenuw is de mentale zenuw. Het exit is de kaak in de buurt van de onderste premolaren. Het levert innervatie helft van de onderlip en de kin. Dit is de reden waarom de tandarts zal vragen of de lip wordt "bevroren". Als onderlip en kin van een patiënt zijn verdoofd het betekent dat we kunnen doorgaan met de behandeling. In sommige gevallen kan een tandarts enkele verdoving nabij de tand of tanden plaatsen behandeld, dit helpt gevoelloos aanvullende innervatie.
De boventanden gewoonlijk verdoofd met verdoving direct naast de tand of tanden geplaatst in kwestie. Dit wordt een infiltratieprocedure doordat de anesthesie de dunne bot rondom de tand zal doordringen. In de meeste gevallen waarin een vulling wordt verstrekt zal dit pijnloze behandeling mogelijk te maken. In andere gevallen, zoals een tandextractie, kan de anesthesie worden tegemoetgekomen aan verscheidene gebieden rond de boventanden /tand. Dit kan een anesthesie het gehemelte, die gevoelig kunnen zijn omvatten.
In de meeste toepassingen van plaatselijke verdoving een gel met een aantal anesthesie wordt op de injectieplaats. Het is in feite meer een psychologische bijstand omdat het alleen verdooft het oppervlak. Zodra de naald dringt door de zachte weefsels van het effect van de topische gel verdwijnt. Maar als een tandarts langzaam injecteert een paar druppels zoals hij /zij gaat het ongemak wordt geminimaliseerd. Verdoving duurt meestal ongeveer dertig minuten. Maar in sommige gevallen een langere periode gewenst een anesthesie met adrenaline (epinefrine) in de concentratie van een in 100.000 wordt gebruikt om de bloedvaten nabij de zenuw vernauwen, vermindert de tijd die de verdoving van de te verwijderen plaats. Nadat het is gecirculeerd wordt verminderd door de lever van een inert materiaal.
In zeldzame gevallen een lagere mandibulaire blok kan resulteren in een verdovende die kan enkele weken duren. Dit komt door een onvermijdelijke situatie waarin de naald enkele schade aan de zenuwen kan veroorzaken. Een lip of tong kan lichtjes verdoofd gedurende enkele weken blijven.
Het is ook belangrijk dat de patiënt en de tandarts de hoogte van elke medische problemen die vóór het injecteren van een anesthesie worden aangepakt. Hoge bloeddruk, hartproblemen, diabetes zijn een paar situaties het tandheelkundig team moet worden beoordeeld van.
Dr Michael Pilon DDS