Tandheelkundige gezondheid > FAQ > Tandheelkunde > Letters (1 juni 2003)

Letters (1 juni 2003)

 

Re: What's in a Name ... My View, Janice Goodman, maart 2003

Ik ben een tandarts in Vancouver en dacht dat ik een notitie zou schrijven van de overeenkomst naar het sentiment uitgedrukt in uw recente 'Viewpoint' in Oral Health. Het zou een trieste dag inderdaad als de praktijk van de cosmetische tandheelkunde beperkt tot geaccrediteerde leden van AACD of andere zelfverklaarde organisatie.

Persoonlijk, als ik het kiezen van een "cosmetisch" tandarts, zou ik willen weten dat hij /zij had accreditatie in de fundamenten van de adhesieve tandheelkunde ontvangen. Dit leidt tot de volgende redactionele, 'moet tandartsen worden verplicht om' reclame te maken 'hun accreditatie in alle aspecten van de tandheelkunde? Cosmetische tandheelkunde is een essentieel onderdeel van de algemene tandheelkunde - laten we dat zo houden

Dr.. William Liebenberg

North Vancouver, BC

Re: De gevaren van het negeren van wetenschappelijke methode, januari 2003 en de brief geschreven door Dr. Gary Fortinsky, april 2003

Er is een grote push geweest het afgelopen decennium in de geneeskunde en tandheelkunde met een poging om onze klinische praktijk met behulp van een 'evidence-based' benadering van die praktijken te rationaliseren. Dit is gezien synoniem met de gepubliceerde literatuur over een relevant onderwerp te zijn. Een dergelijk doel is zeker een waardige een, maar het is beladen met potentiële problemen.

Het volume van de literatuur is geëxplodeerd in de afgelopen jaren. Zozeer zelfs dat veel ervan wordt genegeerd. Wat wordt geciteerd, is echter herhaald en herhaald, vaak zonder beoordeling van het oorspronkelijke voorwerp, het doel, methodologie, resultaten en conclusies. Of zijn vooroordelen. De loutere selectie van ondersteunende literatuur /referenties brengt een vooroordeel op grond van het selectieproces. Zoals Fortinsky terecht stelt, "mensen kiezen voor het onderzoek dat de positie die ze willen houden ondersteunt."

Een bijkomend probleem dat in een groot deel van de literatuur bestaat is dat, hoewel de statistische interpretatie van de gegevens kan heel goed 'significant' het kan ook klinisch relevant zijn.

Concensus artikelen die vaak geciteerd worden, helaas, alleen maar meningen afgezwakt tot het laagste gemeenschappelijk punt van overeenstemming, vaak tussen mensen van dezelfde denken. Contrarians worden zelden uitgenodigd om deel te nemen aan de dialoog. Toch is deze consensus mening is afgekondigd, verwezen en gevestigd als feit. Overzichtsartikelen zijn van nature selectief. Dit betekent ook dat ze niet volledig. Zelfs in gerefereerde tijdschriften is er vaak onenigheid tussen de scheidsrechters over de geldigheid van het artikel (s) wordt overwogen voor publicatie

Professor Donald Brunette, schrijven in zijn tekst. "Kritisch denken: Inzicht en evalueren Dental Research," (Quintessence Boeken) concludeert dat in de tandheelkunde, "er is een enorme hoeveelheid literatuur ... een groot deel van het nutteloos."

Er zijn aspecten van onze 'kunst en wetenschap' dat die buiten de full-time klinische praktijk niet kunnen begrijpen, kan niet hebben belang bij of waarvoor er geen commerciële toepassing en dus geen financiering. Maar degenen die wel de praktijk full-time hebben niet de tijd of de prikkel om te publiceren. Als zodanig is dat reservoir van ervaring /bewijs oneerlijk verdisconteerd of genegeerd.

Victor Kutcher, BSc., MBA, DDS, Dip. Perio

Stoney Creek, ON

Dit is een reactie op een aantal redactionele die zijn verschenen in Oral Health door de jaren heen. Eigenlijk is het het hoogtepunt van mijn frustratie met het amalgaam /samengestelde debat dat lijkt nooit eindigende. Helaas zijn onze patiënten gevangen in het midden.

De tijd is gekomen om onze collectieve voeten neer op de 'holistische' houding van sommige van onze collega's te zetten. Ik vind het onethisch en frauduleus amalgaam te schilderen als een gevaar voor de gezondheid wanneer het wordt gebruikt als vulling, terwijl op hetzelfde moment het afbeelden van composieten als de grote 'White Redder.' Ik gebruik composiet op een dagelijkse basis, evenals amalgaam. Ik geloof niet dat een van beide vormen geen gevaar voor de gezondheid. Ik geloof dat elk heeft zijn plaats in de mond, en moet worden voorgeschreven op basis van hun fysische eigenschappen en esthetische zorgen van de patiënt.

Voor composiet worden voorgeschreven aan de hand van zijn 'gezonder' dan amalgaam, geloof ik, is niets kort van onjuiste voorstelling van zaken en fraude om de extra facturen te krijgen. Als je kijkt naar een lijst van chemische stoffen die make-up samengesteld, veel van die ik niet kan uitspreken en die allemaal 'de mens gemaakt,' hoe kan iemand vertellen hun patiënten, of mij, het is veiliger.

We hebben de recht voor om alle materiaal dat we willen gebruiken, maar deze materialen kunnen niet verkeerd worden voorgesteld aan onze patiënten.

Mark C. Evans, DDS

Lindsay, ON