epinefrine wordt vaak gebruikt in de gezondheidszorg en heeft meerdere toepassingen. Twee frequente en vaak levensreddende toepassingen zijn het beheer van anafylaxie en hartstilstand. Het woord heeft een Griekse oorsprong en betekent letterlijk 鈥 渙 n 鈥? (Epi) het 鈥 渒 idney 鈥? (Nephros) die verwijst naar de anatomische locatie (de bijnier), waar het middel wordt geproduceerd. Verwarring bestaat nog steeds over de grenzen dosis voor epinefrine, met name wanneer het geneesmiddel wordt toegediend aan patiënten met een onderliggende hartaandoening.
Epinefrine werd eerst toegevoegd aan het lokale verdovingsmiddel ester, procaïne, meer dan 100 jaar geleden. Net als de niet-meer-gebruikte procaine, alle op dit moment beschikbare tandheelkundige lokale anesthetica in Noord-Amerika leiden tot een zekere mate van vaatverwijding. Deze vaatverwijdende effect brengt verschillende problemen voor de clinicus: bloeden wordt genoteerd op de plaats van injectie; absorptie van het verdovingsmiddel in de bloedstroom snel, een verkorting van de duur van het effect; en de snelle absorptie resulteert in een hogere, potentieel gevaarlijke, plasma niveaus. Om deze nadelen te ondervangen, wordt een vasoconstrictor toegevoegd aan meeste lokale anesthetica, met epinefrine de meest voorkomende.
De fysiologische effecten van epinefrine zijn talrijk, zoals verantwoordelijk voor het 鈥 渇 echts of flight 鈥? respons waargenomen bij alle dieren met inbegrip van mensen. De variatie in respons hangt gedeeltelijk af van het aantal en de dominante vorm van adrenerge receptoren aanwezig in het doelorgaan en de fysiologische reflex reactie die probeert de effecten van sympathische stimulatie minimaliseren.
Als aanvulling op narcose het effect dit medicijn heeft op de hartslag, slagvolume, cardiale output, het hartritme, zuurstofbehoefte van het myocard en perifere vasculaire weerstand moet worden gewaardeerd. Epinefrine 鈥 檚 effect op de bloeddruk afhankelijk van de dosis en de wijze van toediening. Kleine doses of doses subcutaan toegediend kan resulteren in weinig of geen verandering van de bloeddruk. Dit wordt vaak veroorzaakt door de combinatie van een lichte verhoging van de systolische druk en een verlaging van de diastolische druk, wat resulteert in weinig verandering in gemiddelde arteriële druk. Grotere doses, met name wanneer intravasculair gegeven, kan een snelle verhoging van de bloeddruk veroorzaken voornamelijk als gevolg van perifere vasoconstrictie. Epinefrine verhoogt de hartslag en de kracht van de ventriculaire contractie, die uiteindelijk verhoogt de cardiale output. De verhoging van de cardiale werkdruk verhoogt zuurstofverbruik van het myocard. Dit is een probleem in een individu lijdend aan hartziekte, vooral omdat het gunstige coronaire vaatverwijdende effect van epinefrine wordt verminderd of afwezig in aanwezigheid van kransslagader atherosclerose. Een ander risico voor de hartpatiënt is het vermogen van epinefrine cardiale pacemaker cellen irriteren en ritmestoornissen veroorzaken. Aldus kan het onoordeelkundig gebruik van epinefrine schadelijk zijn voor een patiënt met cardiale ziekte.
Een geschiedenis van cruciaal belang bij het bepalen welke hartpatiënten een bijzonder risico tijdens tandheelkundige procedure. Patiënten met instabiele coronair syndroom (instabiele angina pectoris, recent myocardinfarct [MI]), gedecompenseerde hartfalen, aanzienlijke ritmestoornissen of ernstige hartklepafwijkingen lijken te zijn met een verhoogd risico van de gevolgen van epinefrine. Voor deze patiënten moet electieve tandheelkundige behandeling worden uitgesteld totdat hun cardiale status medisch of chirurgisch geoptimaliseerd. Traditioneel, een 6-maanden wachttijd na een MI werd aanbevolen alvorens met niet-cardiale electieve chirurgie om het risico van perioperatieve re-infarct en de dood te minimaliseren. Deze aanbeveling werd door de tandheelkunde goedgekeurd, hoewel de hartspier eisen en de stress van tandheelkundige ingrepen wordt gedacht dat ze aanzienlijk minder dan die in verband met de orthopedische, abdominale en thoracale procedures waarvoor de richtlijnen zijn ontwikkeld zijn. Meer recent heeft een 4- tot 6-weken wachten na een MI voorgesteld als passend bij risicofactoren, zoals roken, hypertensie en dyslipidemie, gecontroleerd en recente stresstest is niet aangegeven resterende myocard. 1 voor patiënten bepaald medisch in staat is algemene tandheelkunde ondergaan te zijn, pijnbestrijding is van essentieel belang, met name in die met een hartaandoening. Pijn en andere stressfactoren kunnen leiden tot een dramatische endogene afgifte van adrenaline en noradrenaline, die het zieke hart nadelig kunnen beïnvloeden. Hoewel het belang van goede lokale anesthesie techniek kan niet genoeg benadrukt worden, het toevoegen van epinefrine lokale anesthetica verhoogt zowel de diepte en duur van de anesthesie. Zo is het gebruik van bepaalde exogene epinefrine gunstig bij deze groep patiënten, maar wat een veilige dosis in dit afbreuk populatie? Een van de meest geciteerde suggesties is dat van Malamed 2 die een maximale dosis van 40 碌 g epinefrine per tandbenoeming in deze patiëntengroep aanbevolen. Helaas, geen stroom aanbeveling met betrekking tot de maximale hoeveelheid adrenaline die veilig aan een hartpatiënt ondergaat tandheelkunde kan worden toegediend is gebaseerd op gedegen wetenschappelijk bewijs. Gezien de bevolking en het risico van een ongewenste gebeurtenis, ethische overwegingen waarschijnlijk de weg aan een studie om dergelijke informatie te verkrijgen. Toch onderzoek heeft aangetoond dat het toedienen van plaatselijke verdoving met adrenaline heeft invloed op het hart. Voor patiënten die emergent tandheelkundige zorg die lijden aan instabiele hartziekte (recente MI, instabiele angina, bepaalde ritmestoornissen, significante hartklepafwijkingen, gedecompenseerde hartfalen), dient epinefrine worden geminimaliseerd en worden met de nodige voorzichtigheid. Deze patiënten worden het best beheerd door mensen die specifiek opgeleid in hun beoordeling, monitoring en beheer. Voor patiënten met 鈥 渟 tafel 鈥? Hartziekte, is het nog steeds verstandig om een minimale hoeveelheid adrenaline toedienen terwijl het altijd het vermijden van intravasculaire injecties. Hoewel pijnbestrijding is van het grootste belang, kan de potentieel schadelijke effecten van epinefrine geminimaliseerd door de hoeveelheid te beperken tot 40 碌 g. Er is geen bewijs ter ondersteuning van meer dan deze dosis voor deze patiënten. Dit bedrag is opgenomen in 2 patronen van 1: 100 000 of 4 patronen van 1: 200 000 (er is weinig voordeel van het gebruik van de 1: 100 000 concentratie van epinefrine voor routine tandheelkunde). 3 Hoewel de halfwaardetijd van epinefrine is kort, meer dan 40 碌 g epinefrine per afspraak kan niet worden aanbevolen tenzij de patiënt 鈥 ¯ s cardiale status wordt tijdens de procedure voortdurend bewaakt.
dE AUTEUR